City FitnessBlog

Iako u današnjem vremenu, naravno ukoliko pričamo samo o našem podneblju, trening SNAGE nailazi na otpor kod mnogih trenera, jasno je prema svim naučnim istraživanjima i praksi da se profesionalni sport (pogotovo onakav kakav jeste trenuto - „atomski“), ne može zamisliti bez treninga snage. Kako je ova tema na našim prostorima često i tabu, možete zamisliti kako bi bili shvaćeni kada bi rekli da je trening snage neophodan i kod sportista mlađeg uzrasta. Međutim, činjenice su činjenice i njih ne treba šutjeti, već djeliti kako bi se plodovi znanja, nauke i prakse mogli okusiti.

Najčešće predrasude koje vladaju kada je u pitanju trening snage kod djece kao što su: epifizne povrede zglobova, povrede kičme (pogotovo lumbalnog dijela), da su djeca i adolescenti izloženi smanjenom trendu rasta i slično potpuno su apokrifne i netačne. Treba napomenuti da naučna istraživanja pokazuju potpuno drugačije i da povrede kostiju u fazama rasta nisu zabilježene ni ujednoj studiji koja je sprovedena u kontrolisanimuslovima i jasnim instrukcijama vođenja treninga od strane kvalifikovane osobe. Upravo suprotno došlo je do povećanja mineralne gustine kostiju i smanjene incidence zglobnih oboljenja prilikom treninga snage (Heinonen et al., 2000, Jakes et al., 2001). Pored navedenog prednosti treninga snage su brojni i to: povećanje mišićnog potencijala, poboljšanje tjelesne kompozicije, poboljšanje metaboličkog zdravlja, poboljšanje izvođenja motornih kretnji, smanjenje incidence sportskih povreda i slično.

Kada se navedu benefiti, naredno pitanje je, KADA POČETI? Ako bi jedini tačan odgovor bio ŠTO PRIJE TO BOLJE, da li bi isti odgovor naišao na nerazumjevanje? Prema nekim istraživanjima donja granica i ne postoji već bi sa treningom snage trebalo početi onog trenutka kada su djeca spremna da prihvate uputstva trenera. Prema podacima American College of Sports Medicine (ACSM) djeca bi sa treningom snage mogla da krenu već sa 6 godina, ali bi se ipak u ovakvim primjerima trebala pratiti biološka starost djece i to da djeca budu psihički, fizički i emocionalno spremna za ovaj proces.

Na samom kraju treba napomenuti da je trening snage jedan od najsigurnijih treninga u smislu povreda, budući da se u istraživanjima navodi da povrede u treningu sa opterećenjem čine 0.7% od svih povreda u odnosu na sportove kao što je fudbal (19%), košarka (15%). U drugom istraživanju 28,3% povreda bile su povrede u fudbalu, 16.4% u rvanju i slično (Zatsiorsky i Kreamer, 2006). O tome koliko je trening snage kod djece siguran govori i podatak da od ukupnog broja povreda kojih je veoma mali, čak se skoro 80% svih povreda dešava usled povrede šake ili stopala prilikom nepažnje djeteta i pada tega na iste. Stoga, ono na šta je potrebno skrenuti pažnju kada je u pitanju trening snage kod djece jeste DOBAR NADZOR OD STRANE TRENERA.

Kao zaključak navedenog teksta treba NAPOMENUTI da trening snage kod djece mora biti precizno isplaniran, isprogramiran i praćen od strane edukovanih stručnjaka koji bi metodski trebali djecu obučiti tehnici izvođenja i pripremiti dugoročni plan i program. Time bi se šansa rizika povrede i neželjenih efekata svela na minimum, a djeca bi imala pravilan rast, razvoj i neophodnu podlogu i temelje za sportske rezultate i dostignuća.